สัมผัสรัก ปั๊กจุนจี
เสียงนกร้องเบาๆ ใกล้ต้นเมเปิ้ลใบสีแดง สายลมพัดเอื่อยๆ ทำให้กอไผ่ส่งเสียงดังเอี๊ยดเบาๆ ชวนฟัง...บ้านของสองหนุ่ม จุนจีและยอนจุง
ยุนนา" จุนจี จุนขา นาเอาขนมอร่อยมาฝาก ..ตาขวางใส่ ยอนจุง ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่เก้าอี้ในบ้าน..จุนจีไปไหน?"
ยอนจุง เหลือบมองยุนนา "อยู่ที่ที่ สงบ แถวนี้ล่ะ แต่คิดว่าไม่สงบแล้วล่ะ"
ยุนอา มองเคืองๆ กับคำตอบ บ่นว่า ถ้าไม่ใช่ว่ายอนจุงเป็นผู้จัดการส่วนตัวของจุนจี เธอจะไล่ไหนีออกไปจากบ้านเลย แล้วเดินไปที่
ระเบียงน้ำ หลังบ้าน... ชายหนุ่ม ผิวขาว ราวตุ๊กกตากระเบื้องเซรามิคราคาแพง กำลังนอนหลับอยู่บนเก้าอี้นอน ใต้ต้นเมเปิ้ลสีแดง
ยุนนา ค่อยๆย่องเข้าไป หวังจะแอบหอมแก้ม ซุป ต้าดังแห่งยุค แต่เหมือนจุนจีจะรู้ตัว เขาเอาหนังสือขึ้นมาบังหน้าทันที
"มีอะไร ยุนนา" จุนจีถามขึ้นมา ยุนนา หน้ามุ่ยที่แผนไม่สำเร็จ นั่งลงแหมะ ที่เก้าอี้ใกล้ๆกัน
"อ่ะนี่ แผนโปรโมทอัลบั้มใหม่ของคุณ คุณพ่อฝากมาให้ "จุนจีรับแผ่นกระดาษมา เขาอ่านผ่านๆแล้วถอนหายใจ วางกระดาษลงที่พื้น แล้ว
เอาหนังสือเล่มเดิมมาปิดหน้า หลับตา
"นี่!! นายไม่ดีใจเหรอ นี่แผนนี้โปรโมทนายเข้าขั้นเทพเลยนะ ชั้นอุตส่าห์อ้อนวอนพ่อ..." ยังไม่ทันพูดจบ จุนจี ลุกขึ้น ตาขวาง
"เธอต้องช่วยเหรอ?! ผมไม่ต้องการ ให้ใครหน้าไหน มาช่วยผมทั้งนั้น ถ้าจะดังก็ดังเอง ถ้าจะดับก็ดับเอง " ยุนนา หน้าถอดสีทันที
"เป็นอะไรกัน "ยอนจุง เดินออกมา เห็นสีหน้าทั้งสอง ไม่ค่อยดี เลยให้ยุนนากลับไปก่อน จุนจีเดินหัวเสียขึ้นห้องไป ยอนจุง ก้มลงหยิบ
แผ่นแผนงานที่อยู่พื้นขึ้นมาอ่าน" ตารางเดินสาย เพียบ... หาเวลาพักผ่อนไม่เจอ "ยอนจุง ถอนหายใจ เหนื่อยแทนเพื่อนรักที่ต้องมาเป็น
ซุป ต้า
จุนจี นั่งเหม่อไปนอกหน้าต่าง นึกถึงความหลังสมัยก่อนมาเป็นซุปต้า..
เขาเป็นเด็กหนุ่มที่รักกีตาร์ เล่นดนตรีหาเงินเลี้ยงตัวเอง เพราะตัวคนเดียวมาตลอด เพราะความหน้าตาดี มีสาวๆ มาติดพันหลายคน แต่เขา
ไม่เคยจริงจัง เพราะเขารู้ดีว่า สาวๆพวกนี้ กรี๊ดเขาที่หน้าตา และการแสดงเท่านั้นเอง จุดชีวิตของจุนจีเปลี่ยนไป เมื่อวันที่ยุนนา มาเที่ยวที่ร้านที่เขาเล่นดนตรีอยู ยุนนา เป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าของค่ายเพลงดังอันดับต้นๆของประเทศ เธอสะดุดตากับจุนจีและพาแมวมองมาดู
การแสดงของจุนจี ตั้งแต่วันนั้นอง....จุนจีดังชั่วข้ามคืน แซงหน้าดารา นักแสดงนักร้องทั้งหมด..
"นายเป็นไร ช่วงหลังนายอารมณ์ไม่ดีเลย" ยอนจุงเดินเข้ามา พร้อมคลิปตารางงานของเพื่อน
"ถ้านายจะมาคุยเรื่อง แผนงานบ้าๆนั่น ชั้นขอล่ะ งานบ้าอะไร หาวันหยุดไม่ได้เลย จะเอาแต่เงิน"
"แต่ก็เลิกสัญญาไม่ได้ เพราะนายเอาเงินก้อนใหญ่มาซื้อสิ่งที่นายฝันไว้นานแล้วนะ" คำพูดนี้ ทำให้จุนจีเงียบนิ่ง พยักหน้า "ก็คงต้องตาม
นั้นล่ะ จนกว่าจะหาเงินมาปลดแอกตัวเองได้" ยอนจุง ตบหลังเพื่อนรักเบาๆ ให้กำลังใจ จุนจีเดินลงมาหน้าบ้าน มองไปรอบๆบ้าน..นี่ไง
สิ่งที่เค้าอยากมีมานานแสนนาน..บ้าน บ้านของตัวเองซักหลัง มีระเบียงริมน้ำ เงียบ สงบ...
ตอนที่ สอง
โปรแกรม ออกทัวร์คอนเสริต์ของจุนจีเริ่มขึ้น บัตรขายเกลี้ยงทุกรอบ ยุนนาตามจุนจีไปทุกแห่ง เฝ้าคอยเอาใจแต่จุนจีก้ไม่เคยใจอ่อน หัน
มาสนใจยุนนาเลยแม้แต่น้อย
ที่บ้านของแก้ม ..แฟนคลับตัวยงของ ปั๊กจุนจี พอรู้ว่า จุนจีมามาแสดงคอนเสริ์ตที่จังหวัดที่เธออยู่อีก สามเดือนข้างหน้า แก้มรีบหางาน
พิเศษทำเพื่อเก็บเงินซื้อตั๋ว หวังได้สัมผัสเงาและลมของ k pop ไอดอลชื่อดัง
"ชั้นคิดถึงเธอ คนดี คิดถึง ทุกลมหายใจ "
..."ชั้นขอพัก สอง สามวันได้มั๊ย ยอน ชั้นเหนื่อยมาก" จุนจี อ้อนวอน เพื่อนรักที่ทำหน้าที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า ยอนจุ
งสงสารเพื่อนขึ้นมา เลยออกอุบายว่า จุนจีป่วย เส้นเสียงอักเสบ ต้องพักราวๆ หนึ่งอาทิตย์ ด้วยความฉลาดของยอนจุง บวกกับการแสดง
ขั้นเทพของจุนจี สองหนุ่มเลยได้พักผ่อนยาว หนึ่งอาทิตย์
"ไปไหนกันดี" จุนจีถามความเห็น ยอนจุงยักไหล่ ประมาณว่า ตามใจนาย สองหนุ่มปิดบ้านแสนรักแล้ว ออกเดินทางไปจังหวัดหนึ่งใน
ชนบทอันห่างไกล.. ที่ๆจุนจีจะไปแสดงคอนเสริ์ตอีกสามเดือนข้างหน้า...เมือง ชามาเตะ
สองหนุ่มชวนกันพักที่โรงแรมพื้นเมืองแห่งหนึ่ง ริมทะเล โรงแรมเล็กๆ เงียบสะอาดสะอ้าน ไกลเมืองใหญ่ ในขณะเดียวกัน ยุนนาก็เช็ค
ตารางจุนจีให้วุ่น เธอไม่รู้ว่า จุนกับยอน หายตัวกันไปไหนแพ๊คคู่
ฝ่ายแก้ม ได้ทำงานเป็น Maid ในโรงแรมริมหาดแห่งหนึ่ง ใกล้กับที่จุนจีมาพัก ที่โรงแรมที่แก้มทำงาน แก้มได้มีโอกาสเจอกับสาวซ่าส์
หนึ่งนาง มาทำงานพิเศษเหมือนกัน แต่หาเงินเรียนหนังสือ นางชื่อ อันนะ
"อันนะ เธอไม่คิดจะเลิกสูบบุหรี่เหรอ ผู้หญิงสูบบุหรี่ ไม่น่ารักเลยนะ" อันนะ มองแก้มด้วยสายตาอาฆาตลึก
"ก็ไม่คิดจะมีความน่ารักไง เลยสูบ อย่าเจ๋อ ใจป่ะ" แก้ม เงียบ แต่ไม่โกรธ เพราะนี่ล่ะ นิสัยตรงๆ ของ อันนะ
"อีกไม่นาน ชั้นก็จะได้เจอ จุนจีของชั้น ฮ๊าาาาา เฝ้ารอมานาน ชั้นนะ ตั้งใจจะเก็บเงินจากการทำงานไปซื้อตั๋วดูการแสดงของเค้าล่ะ "
อันนะ ไม่ตอบ บดขยี้บุหรี่ที่เหลือ เด็ดบฝรั่งมาเคี้ยว4-5 ใบ เอามือถูฟันไปมา บ้วนปากด้วยน้ำ แล้วเดินเข้าไปทำงานต่อ แก้มวิ่งตามไปติดๆ อย่างร่าเริง
.........................................................................................
วันต่อมาเป็นวันหยุด สองสาวชวนกันไปตลาดปลา หาปลาสดมาทำอาหารอร่อยกินกัน ..ตลาดปลาตอนเช้าพ่อค้าแม่ค้าจะเยอะมาก
"เย็นนี้ เรามาเผาปลากันดีกว่า ชั้นมีสถานที่ลับของชั้น ไม่บอกใครเลยนะ ความลับเราสองคน" อันนะ บอก แก้มว่า ถ้าแก้มไปบอกใคร อันนะ จะฆ่าแก้มทันที แก้มพยักหน้าหงึกหงัก พร้อมยกมือสาบาน อันนะ ขำก๊ากในท่าทางของแก้มที่เชื่อสนิทว่าจะโดนฆ่า
เย็นวันนั้นเอง อันนะพาแก้มมาที่ มุมหนึ่งของเกาะ เงียบ สงบ มองเห็นดาวชัดเจน
"สวยจัง เธอมาที่นี่บ่อยเหรอ" อันนะ พยักหน้าตอบ พลางเขี่ยกองไฟ เพื่อย่างปลา เป็นอาหารหรูมื้อนั้น
"ชั้นมาที่นี่ ตอนชั้นเบื่อๆ เซ็งๆ บอกทีก็นอนที่นี่ ชั้นมีเต๊นท์นะ " แก้ม ทึ่งในความห้าว กล้าของอันนะ
ตอนที่สาม
ตอนนั้น มีเสียงดังแกรกๆ ที่พุ่มไม้ไม่ไกลนัก อันนะ บอกให้แก้มอยู่เงียบๆ อย่าหนีจากกองไฟ แล้วอันนะก็เดินไปตามที่มาของเสียง
จังหวะนั้นเอง มีเงาโผล่มาจากพุ่มไม้หลังก้อนหินใหญ่ อันนะ กระโดดเตะเข้าก้านคอเงาดำนั้นเต็มๆ แล้วเหยียบซ้ำ จากนั้น็ตะโกนให้แก้ม
วิ่งกลับไปทางที่พามา สองสาววิ่งหนีกันกลับที่พักอย่างไม่เหลียวมาดู
"เฮ้ย ไปฟัดกับหมามาเรอะ" ยอนจุง เอาผ้าห่อน้ำแข็ง ประคบให้เพื่อน "นายต้องระวังหน่อย นายต้องใช้ใบหน้านะ แล้วเกิดอะไรขึ้น"
"ก็เมื่อคืน ชั้นนอนไม่หลับ เลยออกไปเดินเล่นริมหาดฝั่งโน๊นน เห็นมีกองไฟ นึกว่าจะมีคนอยู่ เดินไปถึงพุ่มไม้ ดันโดนโจมตี ใครไม่รู้ว่ะ ตีนนักเป็นบ้า "
"นายต้องระวังตัวมากกว่านี้แล้วล่ะ มาไม่ทันไร มีเรื่องแล้ว เราย้ายที่พักกันมั๊ยล่ะ" ยอนจุงลงไปติดต่อที่แผนกรับรองแขก ขอจองบ้านพักส่วนตัวเป็นหลัง ทางโรงแรมเลยจัดบ้านริมทะเลให้ ไม่ไกลจากโรงแรมมานักและปลอดภัย มีทางเดินเชื่อมต่อริมหาดมาโรงแรมได้ สอง หนุ่มเลยรีบย้ายทันที
"ทางโรงแรม ส่ง Maid มาดูแลพวกเรา ทุกวัน เช้า ถึง ห้าโมงเย็น แต่ถ้ามีอะไรฉุกเฉิน โทรไปที่โรงแรมได้ทุกเมื่อ" จุนจีพยักหน้าเบา เพราะเจ็บก้านคอที่โดนเตะ
"อ่ะนี่ ใส่ไว้ ปลอดภัย เผื่อมีคนจำได้ ผ้าปิดจมูก ผ้าพันคอ เปลี่ยนผมด้วย" ยอนจุงจัดการแปลงโฉมจุนจี จุนจีขัดขืนไม่ได้เพราะยังระบมไปทั้งตัว
...
ที่โรงแรม
"เธอสองคน ไปไม่ได้ เพราะทางแขก request maid ผู้ชาย "
"แต่เราสองคน อยากทำล่วงเวลานะคะ คุณแม่บ้าน เราต้องใช้เงิน นะคะได้โปรด "อันนะ กับแก้ม อ้อนวอน แม่บ้านโรงแรม จนแม่บ้านใจอ่อน แต่มีข้อแม้ว่า ต้องปลอมตัวเป็นผู้ชาย อย่าให้ถูกจับได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้น ตกงานกันทุกคน
"เห็นแก่ หัวหงอกๆ ชั้นด้วยนะยะ นี่เพราะเธอสองคนเป็นเด็กดีและอยู่ที่นี่ไม่นานหรอกนะ ชั้นถึงยอม" สองสาวรับปากอย่างมั่นเหมาะ
การทำงานครั้งนี้ หมายถึงเงินค่าจ้างสามเท่า เพราะเป็นการดูแลแบบ Special
"ใครหว่าเป็นแขก ท่าทางจะรวยน่าดูเนอะ "แก้มตั้งข้อสงสัย แต่อันนะบอกว่า รีบๆแต่งตัวให้ไว อย่าให้เค้าจับได้ว่าเป็นหญิงเด็ดขาด จะได้ไปทำความสะอาดบ้านแขกทันเวลา เผือจะได้ทิปเพิ่ม...อันนะ ย้ำกับแก้มว่า ต้องใช้ชื่อที่คุณแม่บ้านติดป้ายให้ อันนะ ชื่อ อัน แก้มชื่อ กิม
...
"น่าจะบ้านหลังนี้ล่ะ เดินเลาะมาตามหาด..อือม...OK พร้อมนะ แก้ม เอ๊ย ไอ้กิม" แก้มพยักหน้า แล้วเดินให้เหมือนผู้ชายมากที่สุด
ตอนที่ 4
"เออ ไม่อยู่บ้านกัน รีบๆ ทำงานก่อนที่แขกจะกลับมาเถอะ เราจะได้รีบกลับไปพักผ่อน" อันนะเร่ง แก้มที่ยืนสำรวจบ้านหลังงามอยู่
"กรี๊ดดดดด " เสียงร้อง บ้านแตกของแก้ม ทำให้อันนะ วิ่งตามไปชั้นบน
"นี่หล่อน ร้องเป็นเสียงผู้หญิงได้ไงยะ เดี๋ยวใครมาได้ยินก็จบเห่กันพอดี" อันนะตะคอกใส่แก้มที่ยืนปิดหน้า ตัวสั่น
"ก็ กะ กะ กาง กางเกงในอ่ะ ของผู้ชายด้วย ชั้นไม่กล้าหยิบ มันกองอยูที่พื้น" อันนะ เดินไปหยิบกางเกงในเจ้าปัญหาใส่ตะกร้าผ้า
"อิแค่ลิงตัวเดียว เธอนี่มันบ้าว่ะ ตกลงจะทำมั๊ยงานบ้านเนี่ย "
"ทำ.. แต่ไม่ซัก กางเกงในได้ป่ะ อันนะ.." แก้มอ้อนวอน
"เออ งั้นไปรีดผ้าไป" อันนะ ส่ายหน้า กับความหน่อมแม้มของแก้ม กางเกงในตัวเดียวร้องลั่นบ้าน อันนะหยิบกางเกงในและเสื้อผ้าชิ้นอื่นๆ ใส่ตะกร้า และสลัดผ้าปูที่นอน เก็บกวาดห้อง จนเรียบร้อย แล้วรีบวิ่งลงไปช่วยแก้มข้างล่าง ตอนนั้นเอง สองหนุ่มกลับมาถึงบ้าน จุนจีมองเห็นพนักงานมาทำความสะอาด เขารีบเอาผ้าปิดจมูกขึ้นมาปิด
แก้มสะกิดอันนะ เมื่อเห็นแขกที่เข้าพักกลับเข้ามาในบ้าน
"ปิด หน้าไมวะ คู่จิ้นแหงๆ" อันนะคิดในใจ สองสาวในร่างบอยโค้งให้สองหนุ่ม ยอนจุงยิ้มให้ แต่จุนจีเฉยเมย สองสาวรีบหันหลังกลับ จะเดินออกจากห้อง ยอนจุงมองตามด้วยความสงสัยว่า ผู้ชายอะไร ตัวบาง ผิวดียังกับผู้หญิง
"นายชื่ออะไร" ยองจุน ถามสองสาว
"ผม กิมครับ นี่ อันครับ" กิมทำเสียงให้ดูทุ้มมากที่สุดเหมือนผู้ชาย
"นายทำอาหารเป็นใช่มั๊ย ดีเลยงั้นทำ แซนวิชเนยแข็งย่างให้พวกเราด้วย ส่วนนาย ชงกาแฟสด ให้เราด้วย" ....
"เฮ้ย ดึกมากแล้ว กลับเหอะ" แก้มกระซิบอันนะที่กำลังจะชวนแก้มกลับบ้าน
"นี่ดึกมาแล้ว ชั้นจะไปส่งพวกนายเอง "ยอนจุงลุกขึ้น เอาหนังสือไปเก็บเข้าที่
"ไม่ฮะ เราไปเองได้ เราแมนพอ"อันนะ ยืดอก ท่าทางตลก จุนจีเหลือบมอง แล้วส่ายหน้า
"ผอมแห้งไม่มีแรง โจรทุบหลังก็ขโมยของมีค่าไปได้แล้ว ให้ยอนจุงไปส่งดีแล้ว " แก้มกับอันนะ เดินตามยอนจุงมาที่รถ ตอนนั้นเองจู่ๆ ลูกเห็บกับฝนก็เทกระหน่ำลงมา ทั้งหมด เลยรีบเข้าบ้าน
"ตกขนาดนี้ คงไปไหนไม่ได้ พวกนายค้างที่นี่ล่ะ เรามีห้องรับแขกข้างล่าง เสื้อผ้า มีเปลี่ยน ทางโรงแรมเตรียมไว้ห้ ตามสบาย" สองสาวไม่ทันได้พูดอะไร มองหน้ากันเลิกลั่ก ยอนจุงก็เดินหาวนอนเข้าบ้านไป
"เอาไงวะ วิ่งตามฝนกลับเลยป่ะ" อันนะ ทำหน้าตาจริงจัง แก้มสั่นหัวเลิ่กลั่กไม่เอาด้วย
"งั้นเราจะอยู่ลำบากนะ ถ้าความแตก เรายุ่งเลย เสื้อผ้าไม่มีเปลี่ยนด้วยเอาไงดี" ฝนทำท่าไม่หยุดตก อันนะบอกว่า ให้อยูนี่ล่ะ ไปดูห้องก่อน
สองสาวเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ไม่อาบน้ำ เพราะกลัวความลับแตก แล้วเก็บตัวในห้อง
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตู ทำเอาแก้มสะดุ้งสุดตัว มองหน้านนะเลิกลั่ก อันนะ เดินไปเปิดประตู
"ชั้นมีข่าวดีมาบอก" ยอนจุงยิ้มเหมือนได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง"ชั้นโทรไปแจ้งทางโรงแรมแล้วว่า พวกนายเดินทางไปกลับอันตรายและลำบาก ชั้นเลยเสนอให้พวกนาย พักที่นี่ ตลอดช่วงเวลาที่พวกชั้นอยู่ที่นี่" ดั่งสายฟ้าฟาดเปรี้ยงลงกลางสันหลัง!!! แก้ม กับ อันนะ หน้าซีดเป็นเผือกค้างปี
"โอ้โห ดีใจ จนพูดไม่ออก... ไม่ตอ้งขอบใจชั้นนะ เออ พรุ่งนี้ไปขนของใช้ที่จำเป็นบางส่วนมาก่อนเลย" แล้วยอนจุงก็เดินจากไป...
...งานเข้า....
"อาทิตย์เดียวเอง ไม่นานหรอก เราก็แหลไปวันต่อวัน สะกดจิตตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นMale เดี๋ยวก็ชิน ว่าแล้ว ต้องตกแต่งวิกผมเพิ่มซะหน่อย" อันนะ ดูท่าทาง ไม่ร้อนรนเลย เอาวะ เพื่อได้เจอจุนจีใกล้ๆ ชั้นต้องสู้ๆ แก้มนั่งกอดหมอดคิดถึงไอด่อลสุดที่รัก แล้วจูบหมอน ประหนึ่งว่า มันคือ
ปั๊กจุนจี ...
เช้าตรู่ ก่อนพระอาทิตย์ตื่น สองสาว เผ่นแน่บไปเอาข้าวของจากที่พักมาไว้ที่บ้านริมหาด แล้วมาเตรียมอาหารเช้า ...
จุนจี ไม่ลงมาจากห้อง แก้มตามไปเรียก แล้วแง้มประตูไปดู จุนจีลืมผ้าปิดหน้า แต่นั่งหันหลังให้แก้ม แก้ม ขยี้ตาตัวเองหลายรอบ
"สงสัยคิดถึงจุนจีมากไปเลยตาลาย" " คุณครับ อาหารเช้าพร้อมแล้ว" เสียงแก้มทำหให้จุนจีรีบปิดสมุดบันทึกแล้วเอาผ้ามาปิดหน้า "จะลงไป
เดี๋ยวนี้ล่ะ" แก้มสงสัยว่า ทำไม ต้องปิดหน้า แต่ไม่กล้าถาม
สองหนุ่มไปอาบแดด สองสาวเลยแอบหนีมาพักผ่อนในห้อง แก้มนั่งเพ้อถึงจุนจี เก็บรูปไว้ติดตัวตลอดเวลา
ยอนจุงสังเกตุความผิดปรกติของสองบอย โดยเฉพาะกับแก้มที่มีท่าทางกระเดียดไปทางผู้หญิง เช่น ไม่ชอบแดดแรง ล้างจานได้คล่องแคล่ว มือเล็กเรีวบาง ...ส่วนอันนะ ยอนจุงไม่แน่ใจ เพราะท่าทางเหมือนผู้ชายมาก ทั้งการสูบบุหรี่ ท่าทางกวนตีน กวนประสาทต่างๆ เช่น เอาเท้าเขี่ยคีบผ้า
เข้าตะกร้า เอาตีนเตะ ถีบแทนการใช้มือปิดประตู ...และท่านั่งสูบบุหรี่...
จุนจี บอกยอนจุงว่าเบื่อทะเล อยากมีกิจกรรมสนุกๆกว่านี้ อันนะได้ยินเลยเสนอไปใช้ชีวิตแบบชาวสวนชาวไร่
"เออ น่าตื่นเต้นดีนะ "จุนจีเห็นด้วย แต่ยอนจุงบอกว่า มันไม่สนุกเหมือนที่จุนจีคิด
"ถ้านายกลัว นายไม่ต้องไป" จุนจีเดินขึ้นไปเก็บกระเป๋าเตรียมออกเดินทาง ตามที่อันนะเสนอมา
..."เฮ่ย นี่มันโรงนานี่นา ไม่มีอะไรเลยนะ "
"ก็ผมบอกคุณเหรอครับว่า มีสิ่งอำนวยความสะดวก คุณบอกว่า คุณอยากหาอะไรตื่นเต้นทำ นี่ไงครับ อย่าบอกนะว่าคุณป๊อด" อันนะ เริ่มแผน
แกล้งแขก แก้มแอบขำ ในท่าทางของสองหนุ่ม
" เออ อันนะ ที่บ้านใครเหรอ ทำไมเธอถึงรู้จักที่นี่" แก้มแอบกระซิบถาม ตอนช่วยกันขนกระเป่าลงจากรถ อันนะยิ้ม บอกว่า บ้านอันนะเอง
แก้มอึ้ง ป้าปากค้าง... มีขนาดนี้ ทำไมต้องไปทำงานพิเศษ.. งง..
ไม่มีที่นอนนุ่มๆ ทั้งหมด ต้องนอนเต๊นท์ ห้องน้ำไม่มี ต้องอาบน้ำในบ่อ อาหารหรูไม่มี ต้องช่วยกันทำกินเอง.. ยอนจุงได้ยินคร่าวๆก็เตรียมแพ๊คของจะกลับบ้านริมหาดทันที แต่จุนจีบอกว่า จะอยู่ต่อ เพราะมันท้าทาย
"ไม่ได้นะ นายหยุดได้แค่อาทิตย์เดียว แล้วถ้านายเป็นอะไรขึ้นมา ชั้นตายแน่" ยอนจุงหงุดหงิด แต่ทำอะไรไม่ได้ นึกแค้น อันนะในใจลึกๆ
แก้ม กางเต๊นท์ ให้สามหลัง จุนจีกับยอนจุง ขอนอนแยก เพื่อความสบาย
"เราจะนอนชั้นลอย กันนะครับ เพราะ จระเข้ปีนบันไดไม่ได้" อันนะ พูดหน้าตาเฉย
"จระเข้!!! ที่นี่ มีไอ้ตัวนั่นด้วยเรอะ" " อื้อ.. สามตัวเอง อยู่ฝั่งโน๊นนนน" อันนะ โบ้ยหน้าไปทางด้านหลังของฟาร์ม ยอนจุง หน้าซีด คิดว่างานนี้ถูกลวงมาฆ่าแน่ๆ
วันแรก ทั้งหมดทำกิจกรรม ปลูกมะเขือเทศด้วยกัน จุนจีขุดได้ สามหลุมก็เหนื่อยหอบแล้วบอกร้อน แล้วจู่ๆก็เป็นลมล้มลงกลางสวน อันนะเข้าปประคองจุนจีเดินเข้าร่ม ยอนจุงตกใจ นึกว่า จุนจีตายกลางแดด
" เอาผ้าปิดจมูกออกก่อนนะฮะ จะได้หายใจสะดวก" อันนะกำลังจะเอาผ้าออก แต่ยอนจุงมาคว้ามือแก้มไว้ทัน อันชักมือกลับด้วยความตกใจ
ยอนจุงแปลกใจว่าทำไม มืออันในร่างชาย เล็ก บาง นุ่ม เหมือนมือผู้หญิง
แก้มเป็นห่วงว่า แขกที่ตนต้องดูแลจะมาตายอยู่ที่ฟาร์ม เลยแอบย่องไปดูจุนจีที่ที่นอน เห็นหลับสนิทและยังหายใจ แก้มเลย เอนกายลงพักผ่อน
"นาย..นายฮะ นาย.. โห ตัวร้อนจี๋เลยอ่ะ " จุนจีเงยหน้าขึ้นมาในความมืด โดยไม่มีหน้ากากผ้า แต่แก้มมองไม่เห็นชัด เพราะในโรงนาไม่มีไฟ
นอกจากแสงจันทร์ที่บางเบามากๆ
"กิม..นายเหรอ.. ชั้นหนาว..." จุนจี เรียกแก้มเสียงแผ่วเบา แก้มรีบเช็ดตัวให้จุนจี จนตัวเย็นลง ... ด้วยความเป็นห่วงผสมความเหนื่อย แก้มเลยเผลอหลับอยู่ข้างๆจุนจี
"อือม..จุนจี งึมๆ... " แก้มละเมอถึงจุนจี จุนจีตกใจ นึกว่าความแตก แต่ก็โล่งใจ เพราะประโยคต่อไป
"รักจุนจี งึมๆ จะไปดูคอนเสริ์ตให้ได้ เก็บเงินก่อนนะ จั๊บๆ งึมๆๆ " คร่อกกกก จุนจีหัวเราะเบาๆ ที่นายกิมเป็นแฟนคลับของตน
"นายจะทำหน้ายังไงนะ นายกิม ถ้านายรู้ทีหลังว่า ชั้น..ปั๊กจุนจี นอนอยู่ตรงนี้ " จุนจีเอามือขยี้หัวของนายกิมอย่างเอ็นดู ก่อนจะลุกขึ้นไป อาบน้ำแต่งตัว
มีต่อ
ตอนที่ 5
"มีโทรศัพท์ จากยุนนามา.. ถามว่าจะกลับเมื่อไหร่ " "บอกไปว่า อีกสองอาทิตย์แล้วเลิกตามด้วย"จุน เดินหนี ยอนเดินตาม
อันนะมองหากิม จุนจีบอกว่า นอนยังไม่ตื่น "คุณทำะไรไอ้กิม"อันนะลืมตัวแผสดเสียงสาว ยอนจุงสะกิดมจ จุนจีไม่ทันสังเกตุ "ไม่ได้ทำ มันสิทำผม" ทั้งหมดตกใจ จุนหัวเราะ" เขาเช็ดตัวให้ผม ผมมีไข้สูง" ทุกคนโล่งอก จุนบอกยอนว่าอย่าห่วง ไม่มีใครเห็นหน้าเขา เพราะมันมืด
สายแล้ว แก้มยังไม่ตื่น.. อันนะ เป็นห่วงเลยเดินขึ้นไปดู พบว่า แก้มมีไข้ขึ้นสูง "อ้าว ยัยนี่ ดันไปติดไข้ตานั่นมาซะนี่ เวรเลยทีนี้ " อันนะ เตรียมย้ายแก้มไปที่ที่ลับตา เพราะต้องเช็ดตัว แล้วจัดการต้มยาหม้อให้เพื่อนกิน "หายไปไหนกันวะ "ยอนจุงเดินตามหา แก้มกับอันนะ "อย่าไปสนเลย ให้เขาพักเถอะ มาให้อาหารจระเข้กันดีกว่า " แต่ยอนจุงมองจระเข้ที่กำลังงาบเนื้อด้วยความสยอง
ยา แก้มค่อยๆจิบยาจากถ้วย แต่สำลัก อันนะเลยรีบหาผ้ามาเช็ดตัวแก้ม แต่ผ้าสะดาดแถวนั้นไม่มี อันนะ เลยวิ่งลงมาข้างล่าง ไปทางหลังบ้าน
ยอนจุงเห็นท่าทางรีบเร่ง เลย ย่องตามไปแอบดู
ยอนจุงตะลึง ที่รู้ว่า ไอ้กิมเป็นเด็กสาวปลอมตัวมา เขาแอบดูอยู่ตรงหลังบันไดเห็นทุกอย่าง"ตายล่ะวะ นี่มันอะไรกัน ทำไมเป็นไอ้กิมมีนม"
อันนะ ยังนั่งเฝ้าแก้ม ยอนจุงย่องลงมาชั้นล่าง แกล้งตะโกนเรียกอันนะ " ไอ้อัน อยู่ไหน" อันนะรีบห่มผ้าให้แก้มแล้ว วิ่งบันไดมาหายอนจุง
"มีไรฮะ"
"กิมมันไปไหน"
"เอ่อ เอ่อ มัน มันท้องเสียครับ" ยอนจุงรู้เลยว่า สองคนนี้มีพิรุธ
แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องปลอมตัว
อันนะนั่งอัดบุหรี่อยู่ริมน้ำท้ายทุ่ง(ฟาร์ม) ลมเย็นๆ แดดไม่ร้อน
"อู้งานเหรอ" ยอนจุงยื่นหน้ามา
"ไม่ ได้อู้ แต่ไม่มีงาน เป็นพนักงาน ไม่ใช่ขี้ข้าครับ" อันนะพ่นควันเฉียดหน้ายอนจุง เขาหลบทันแล้ว เปลี่ยนนอนลงมองก้อนเมฆข้างๆ อันนะ
อันนะไม่ลุกขึ้นหนี แต่แอบเถิบหนีออกห่างไปหน่อย
"เขยิบทำไม ผู้ชายเหมือนกัน"
"อ้อ..เป็นห่วงแมงปอ ไม่อยากให้มันเป็นมะเร็งปอดว่างั้น" ยอนจุงตะแคงข้างหันมาทางอันนะ ที่นอนมองแมงปอนิ่ง แสงแดดอ่อนๆ ส่องใส่ผิวใสๆของอันนะ ผู้หญิงชัดๆ ..ยอนจุงนึกในใจ
"อัน..นายเป็นผู้หญิงใช้มั๊ย" อันนะ ตกใจแต่เก็บอาการ
"ชั้น เห็นนาย เช็ดตัวให้ไอ้กิม นายสองคนปลอมตัวมาทำไม บอกมาเถอะ ชั้นสัญญาว่าจะเก็บความลับนี้ไว้ แต่เธอก็ต้องไม่มีความลับกับพวกชั้นเหมือนกัน" อันนะ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ยอนจุงฟัง
"กิม เอ่อ แก้มน่ะเหรอ คลั่งปั๊กจุนจี! ขนาดยอมทำงานหนักขนาดนี้ เพื่อหาเงินซื้อตั๋วดูคอนเสริ์ต อะไรมันจะขนาดน๊านนน"
"นายไม่เข้าใจหรอก เด็กสาวน่ะ เค้ามีความฝัน มีโลกจิ้นของเค้ากับไอด่อลที่เค้าชืนชม แค่ได้เห็นไกลๆ ก็ชื่นใจแล้ว"
"แล้วเธอล่ะ มีไอด่อลป่ะ"ยอนจุงยื่นหน้ามาใกล้ๆ อันนะเอานิ้มจิ้มหน้าออกไปห่างๆ " ไม่มี "
"หรือเธอเป็นทอม เลสเบี้ยน!"
"เดี๋ยวต่อย ปากเสีย"
"เปลี่ยนชุดเถอะ กลับเป็นแบบท่พวกเธอเป็น ชั้นไม่บอกทางโรงแรมหรอก อย่าลำบากเลยอันนะ นี่พวกเธอยังโชคดีนะ ที่เจอแขกแบบพวกชั้น"
"ไม่แน่ใจว่า โชคดี หรือ ร้ายว่ะ " อันนะ ลุกขึ้น เดินกลับไปหาแก้ม
ไอ้กิมน่ะเหรอเป็นผู้หญิง?
"อือ ม เพื่อเอามาซื้อตั๋งงานแสดงดนตรีของนายไง ลงทุนมาก แล้วนี่ถ้าแก้มเค้ารู้ว่า จุนจีของเค้า อยู่ใกล้เค้าตลอดเวลา จะทำหน้ายังไงวะ"
จุนจี คิดสงสารแก้ม ตอนที่อดหลับอดนอนเฝ้าไข้ เช็ดตัวเขาทั้งคืน ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเขาคือคร จนตัวเองป่วย
"ชั้นจะไปดูแก้ม "
"เฮ้ย ไม่ได้ นายจะเปิดเผยตัวเองไม่ได้"
"ไม่เป็นไร สงสารเด็ก แล้วเย็นนี้เรากลับบ้านริมหาดเลยแล้วกัน " ยอนจุงมองตามจุนจีที่เดินลิ่วๆเข้าโรงนาไปแบบ งงๆ
"โห ไอ้น้ำขึ้น น้ำลง" ยอนจุงส่ายหัว เพลียกับเพื่อนรัก
จุนจี เดินไปดูแก้มที่ห้อง (ยอนจุงบอกทาง)
"ตัว เล็กๆบอบบาง แต่ทำงานหนักทุกอย่าง เพื่อมาดูคอนเสริ์ตชั้นเหรอ" จุนจีถอนหายใจ .คนส่วนมากชอบที่เค้าคือ ปั๊กจุนจี ที่มีการแสดงเป็นที่หนึ่งตอนนี้ แต่ไม่มีใครเลยที่จะรับตัวจริงของเค้าได้ ผู้ชาย เจ้าอารมณ์ โลกส่วนตัวสูง ปั๊กจุนจี
คืนนั้น แก้มฝันว่า ปั๊กจุนจีเอาผ้าชุบน้ำเกือบเย็นมาเช็ดหน้า แขนให้เธอ เพราะเธอมีไข้สูง... พิษไข้ทำให้แก้มเพ้อชื่อออกมา จุนจีวางผ้าเช็ดตัวไว้ข้างๆ ...กำลังจะลุกขึ้น อันนะมายืนข้างหลังพอดี
"คุณจุนจี" อันนะเรียกชื่อเขา ยอนจุงพยักหน้าให้จุนจี เขาเลยถอดผ้าปิดหน้าออก
"เรา จะกลับบ้านริมหาดพรุ่งนี้ พวกผมจะ check out แล้วนี่ ฝากห้แก้มด้วย แล้วบอกเค้าไม่ต้องทำงานพิเศษเพื่อหาเงินค่าตั๋วดูconcert แล้ว" อันนะ รับของจากจุนจี เป็นตั๋ว VIP สองใบ ราคาแพงมาก
ตอนต่อไป อ่านหน้านี้ค่ะhttp://eauguin.blogspot.com/2013/10/abbza-2.html
No comments:
Post a Comment